Να μη με μαλώσεις που με βρήκε το πρωί
να ’χω μεθυσμένη την καρδιά και την ψυχή
ήθελα κι εγώ, στον Παράδεισο να βγω,
να μη με μαλώσεις, εαυτέ μου.
Πόσες φορές, σ’ έχω πιάσει να κλαις
γιατί πονάς, και γυρίζεις στο ’χτες.
Μπρος στον καθρέφτη σε κάνω, γυαλιά·
θέλω να χορέψω,
τη ζωή να τρέξω,
να τα ζήσω όλα σε μια νύχτα.
θέλω να χορέψω,
θέλω να ξοδέψω,
την καρδιά και το φιλί.
Να μη με μαλώσεις, που ’χω κάνει μιαν αρχή
κι η ανάμνηση του έχει πάψει πια να ζει.
Θέλω πια κι εγώ, στον Παράδεισο να ’βγω,
να μη με μαλώσεις, εαυτέ μου.
