Τέσσερις τοίχοι μου κόβουν συνέχεια τη θέα,
φρουρός μιας πατρίδας που ποτέ μου δεν όρισα εγώ,
φωλιάζει στο σώμα μου μια ιστορία αρχαία
και όνομα αλλάζω μονάχα σε κάθε καιρό.
Εγώ κρατάω της πόλης ξανά, το μυστικό.
Με πλήρωσαν πόρνες Θεοί κραταιοί κι ηγεμόνες,
ζητιάνοι της δόξας και άτρωτοι τάχα στρατοί.
Κανείς τους ποτέ δε μ’ αγάπησε μες τους αιώνες,
μα πάλι εμένα γυρεύουν στη μάχη αυτή.
Εγώ κρατάω της πόλης ξανά, το μυστικό.
Έχω δοξάσει εγώ τους τριακόσιους της Σπάρτης,
τριάντα αργύρια πήρα για κάποιο Χριστό,
σε δίκες στημένες ανέκαθεν ήμουνα μάρτυς
με μαύρη κουκούλα με είχανε σκύλο πιστό.
Εγώ κρατάω της πόλης ξανά, το μυστικό.
Έτσι κι αλλιώς μια μέρα το κάστρο θα πέσει,
κάθε ελπίδα για μένα θα έχει χαθεί
μ’ ένα σχοινί θα με βγάλουνε τότε απ’ τη μέση,
κι’ όπως συνήθως αρμόζει δίχως ταφή.
Εγώ κρατάω της πόλης ξανά, το μυστικό.
Έχω δοξάσει εγώ τους τριακόσιους της Σπάρτης,
τριάντα αργύρια πήρα για κάποιο Χριστό,
σε δίκες στημένες ανέκαθεν ήμουνα μάρτυς
με μαύρη κουκούλα με είχανε σκύλο πιστό.
Εγώ κρατάω της πόλης ξανά, το μυστικό.
