“Έχε γεια, έχε γεια” μου ‘πες κάποιο δείλι
και το υστερνό φιλί μου ‘δωσες στα χείλη,
μ’ άφησες, μ’ άφησες έρημο, γλυκιά μου,
να με φάνε οι καημοί και τα δάκρυά μου.
πες μου όμως τι σου φταίω, τι σου φταίω
και μου σκίζεις τη φτωχή καρδιά μου.
Αααχ, σαν τρελός γυρνώ, κλαίω και πονώ
κι έχω στην καρδιά μια πληγή βαθιά,
γύρισε ξανά πριν πεθάνω για σένα.
Σ’ έχασα, σ’ έχασα κι απ’ τον πόνο σβήνω,
του πικρού μας χωρισμού τα φαρμάκια πίνω,
έφυγες, έφυγες, πήρες την χαρά μου
κι έχω μείνει μοναχός με τα βάσανά μου,
πες μου όμως τι σου φταίω, τι σου φταίω
και μου σκίζεις τη φτωχή καρδιά μου.
Αααχ, σαν τρελός γυρνώ, κλαίω και πονώ
κι έχω στην καρδιά μια πληγή βαθιά,
γύρισε ξανά πριν πεθάνω για σένα.