Άκου τώρα αυτά τα λόγια που σου λέω
Χωρίς φόβο, χωρίς πάθος, χωρίς μίσος
μια κι ο άνδρας που για εκείνον τώρα κλαίω
Ήταν σίγουρος και πάντα έλεγε “ίσως”
Κι όλο ίσως ίσως ίσως
Έγινε η αγάπη μίσος
Ένα μίσος που από αυτό κοντεύω να πνιγώ
Κι ενώ ξέρω πως δε φταίω
Από αμφιβολία λέω
Ότι ίσως ίσως έφταιγα κι εγώ
Η ματιά του ήταν για μένα ένα μυστήριο
Χωρίς λύση και γεμάτη απορίες
Το φιλί του μια γλυκό μια δηλητήριο
Κι η σιωπή του όλο χαμένες ευκαιρίες
