Άδειος ο δρόμος, λάσπες και κρύο,
μέσα μου φόβος για μας τους δύο,
άσπρη αυλαία πέφτει το χιόνι
για μια αγάπη που τελειώνει.
Εγώ σε ξέγραψα,
δεν είσαι το αίσθημά μου,
πικρά κι αν έκλαψα.
δικαίωμά μου.
Αύριο ίσως, δε θα φοβάμαι,
δε θα ‘χω μίσος, δε θα λυπάμαι,
μπορεί να γίνω σύννεφο γκρίζο….
μπορεί να κλαίω μα δε λυγίζω.
