Μπήκε ο αιώνας με ορμή και οι άνθρωποι άδειοι
παραπατάνε με σκυφτή πάντα την πλάτη
μικροί θεοί με αλυσίδα στην ψυχή
μαύροι ουρανοί της καταιγίδας οι ακριβοί
Μαύροι καιροί που σου ζητάνε αμοιβή
κι εσύ δεν ξέρεις τι να σώσεις και γιατί
κι εσύ δεν ξέρεις τι να δώσεις πριν σκοτώσεις
εκείνο τ’ όνειρο που ήθελες να ζει
που ήθελες να ζει
Είδα, είδα το αίμα να κυλάει μέσα στους δρόμους
Είδα, είδα ανθρώπους φοβισμένους μα και μόνους
Είδα το θάνατο να τραγουδάει με τα στοιχειά
Είδα σωρούς μαύρα πουλιά στα πεζοδρόμια
είδα παιδιά να ζουν μονάχα από συμπόνια
είδα κι εσένα ν’ αναπνέεις χωρίς συγγνώμη
είναι μεγάλη φυλακή αυτή η πόλη
Θλίψη, φόβος, δίνη, πόνος και σιωπή
Είδα δοτούς επαναστάτες τυμβωρύχους
είδα το μέλλον μου με μαύρο σε τοίχους
τον αιώνα που διψάει για φως
που διψάει για φως
Είδα, είδα στα μάτια των παιδιών είδα το χιόνι
Είδα, είδα αγγέλους πάνω στην αγχόνη
Είδα και τη σιωπή σου να βουτάει μες στο κενό
Είδα, είδα στα μάτια των παιδιών είδα το χιόνι
Είδα, είδα αγγέλους πάνω στην αγχόνη
Είδα με μια κραυγή να σου ξυπνάω το θυμό
Μπήκε ο αιώνας με ορμή κι ανθρώποι άδειοι
