Είδα τα μάτια σου κλαμμένα, καλή μου,
και πόνεσ’ η ψυχή μου.
Είδα στα χείλη σου την πίκρα, γλυκιά μου,
και ράγισ’ η καρδιά μου.
Είναι μαράζι να σε βλέπω να λιώνεις
και να με φαρμακώνεις.
Ποιος έχει βάλει στο δικό σου το χέρι
της ζήλιας το μαχαίρι;
Αν είμ’ εγώ η αφορμή που υποφέρεις,
σ’ το λέω να το ξέρεις,
χίλια κομμάτια την καρδιά μου θα κάνω,
θα σβήσω, θα πεθάνω.
