Το χέρι είχες στην καρδιά
και ψεύτικα ορκιζόσουν,
πως αν γινόμουνα σκαρί,
θάλασσα θα γινόσουν.
Μα τώρα πλέω μοναχός
με την καρδιά στο χέρι,
χαμένος στον χειμώνα μου
αυτό το καλοκαίρι.
Γιατί η καρδιά είναι εικόνα που δακρύζει
και κάνει θαύματα.
Γιατί η καρδιά είναι στρατιώτης που ελπίζει
μέσα στα τραύματα.
Μπορεί στην Πάτμο να `τανε,
μπορεί να `ταν στη Σίφνο,
μου μάθαινες το βότσαλο
στη θάλασσα να ρίχνω.
Κι εμένα η καρδούλα μου
στα κύματα πηδούσε,
με τα δελφίνια χόρευε,
με τον αφρό μεθούσε.
Γιατί η καρδιά είναι εικόνα που δακρύζει
και κάνει θαύματα.
Γιατί η καρδιά είναι στρατιώτης που ελπίζει
μέσα στα τραύματα.
