Στης πόλης την παγίδα
σε νύχτα από μπετό
κλεισμένος ένας γκιώνης
ζει χρόνια το κενό.
Ζει μόνος κι αναπνέει
σκοτάδι και καπνοί
κοιμάται και ξυπνάει
και λέει μοναχ’ αυτό.
Και το τραγούδι σβήνει
στης νύχτας τις στοές.
Οι εμπόροι δεν τ`ακούνε
κάτω στις αγορές
Τ’ ακούει κάποιος ράφτης
σε πιο αργές στροφές
τ’ ακούει κι απαντάει
λες κι είναι η ηχώ.
