Τι σε νοιάζει πως με λένε
πως με λένε και τι κάνω
Τι σε νοιάζει κι όλο σπόντες
σπόντες μου πετάς
Τι σε νοιάζει που γυρίζω
που κοιμάμαι και τι κάνω
Τι σε νοιάζει τι σε νοιάζει
κι όλο με ρωτάς
Είμαι αυτή που είμαι ελεύθερο πουλί
κι όπου κάνω κέφι χαρίζω το φιλί
Για αγάπες δακρυσμένες δεν έχω πια καιρό
Είμαι αυτή που είμαι και ν’ αλλάξω δεν μπορώ
Τι σε νοιάζει και σκαλίζεις
τα οικογενειακά μου
κι από που το τζάκι μου
κι η σκούφια μου κρατά
Τι σε νοιάζουν οι σκοτούρες
και τα οικονομικά μου
κι όλο μ’ έχεις στο γιατί
Και «πως» και «τι» ρωτάς
