Είμαστε εμείς κομμένα λούλουδα κάποιου πικρού Απρίλη,
είμαστε εμείς στο γέρμα σύννεφα στεγνά χωρίς βροχή.
Και με της πίκρας το χαμόγελο στα χείλη
είμαστε εμείς κι από τη φτώχεια πιο φτωχοί.
Είμαστε εμείς ήλιος π’ αρνήθηκε να πάει ξανά στη Δύση,
είμαστε εμείς σαν κάτι πράγματα φτηνά χωρίς ψυχή.
Κι όπου πηγαίνουμε οι πόρτες έχουν κλείσει,
είμαστε εμείς κι από τη φτώχεια πιο φτωχοί.
