Είσαι μόνος εκεί
σαν αστέρι στη γη
με χαμένη φωνή
κι είναι αργά.
Οι καιροί σε χτυπούν
οι πληγές θα σε βρουν
φεύγει πάει η ζωή
κι όλα τα παίρνει η βροχή.
Τραγούδησες πρωί
λεύτερος σαν πουλί
μα δεν ήταν αυγή
κι ήταν αργά.
Ήσουν τόσο παιδί
κι είχες πίκρα πολύ
φεύγει πάει η ζωή
κι όλα τα παίρνει η βροχή.
Και όμως αγαπάς
στον κόσμο που περνάς
πιο μακριά θα πας
κι ας είναι αργά.
Είναι τόσο πικρή
μια ζωή στη βροχή
που ο ήλιος κι αν βγει
θα μείνει μόνος μες στη γη.
Δεν ήξερες καρδιά
της νύχτας τα πουλιά
σε πήρε ο βοριάς
κι ήταν αργά.
Για μια τόση χαρά
να ‘χεις τόσα φτερά
πέρνα πέρνα ζωή
κι όλα θα γίνουνε βροχή.
Όταν ήσουν παιδί
είχες όλη τη γη
μια αγάπη πιστή
και δεν ήταν αργά.
