Ποια είσαι εσύ
που τα μεσάνυχτα την πόρτα μου χτυπάς
Ποια είσαι εσύ
που με παράπονο μου λες πως μ’αγαπάς
Τώρα που θέλεις να γυρίσεις
είσαι μια χούφτα αναμνήσεις
είσαι ένα σύννεφο που χάθηκες και πας
Είναι αργά να μου ζεστάνεις την καρδιά
τα δάκρυά σου μες στα δάκρυά σου πνίχ’ τα
Πάρε τον δρόμο που ’χες πάρει μια βραδιά
και καληνύχτα
Ποια είσαι εσύ
που επιμένεις δίπλα μου να ξαναρθείς
Ποια είσαι εσύ
που δεν μπορείς τι μου ’κανες να θυμηθείς
Τώρα λοιπόν είσαι για μένα
κάποια φιλιά μου ξεχασμένα
κι ένας αντίλαλος του πόνου μου βαθύς
Είναι αργά να μου ζεστάνεις την καρδιά
τα δάκρυά σου μες στα δάκρυά σου πνίχ’ τα
Πάρε τον δρόμο που ’χες πάρει μια βραδιά
και καληνύχτα
