Είναι φτωχό το μαγαζί
κι εσύ ένα ρεμάλι
λες και μας μοίρασαν μαζί
να ‘χουμε φόδρα τη ζωή
και να γελούν οι άλλοι.
Φοράς κοστούμι ψευτομπλέ
και σαν χαρτί τριμμένο
κρίμα που νόμισες καλέ
πως θα ‘παιζες με το βαλέ
παιχνίδι μιλημένο.
Είναι φτωχό το μαγαζί
κι είναι σημαδεμένο.
Σε ξέρουν όλοι από χτες
κι από προχτές κι αντίπροχτες
και σ’ έχουν ξεγραμμένο.
