Όσα μας ενώνουν τόσα μας χωρίζουν
και δεν ξέρω πια τι να σου πω
Όσο με κερδίζεις τόσο με φοβίζεις
έχω πια ξεχάσει ν’ αγαπώ
Κι είναι κρίμα να μην είσαι στη ζωή μου τώρα πια
κι είναι κρίμα να μην έχω τη ζεστή σου αγκαλιά
κι ούτε θέλω να σ’ αφήσω ούτε να γυρίσω πίσω
ξέρω τίποτα δεν είναι όπως παλιά
Τόσες ερωτήσεις δίχως απαντήσεις
και δεν ξέρω πια τι να σκεφτώ
Πίσω σου θ’ αφήσεις τόσες αναμνήσεις
πες μου πρώτη ποια να θυμηθώ
Κι είναι κρίμα να μην είσαι στη ζωή μου τώρα πια
κι είναι κρίμα να μην έχω τη ζεστή σου αγκαλιά
κι ούτε θέλω να σ’ αφήσω ούτε να γυρίσω πίσω
ξέρω τίποτα δεν είναι όπως παλιά
