Όλη τη νύχτα φορτώναν στο λιμάνι,
κάτι καράβια, σωρό, τη συμφορά,
μια τέτοια νύχτα ύπνος δε σε πιάνει,
κρυφά τ’ αστέρια κεντούσαν τη χαρά,
Και μες στο σφύριγμα, του ανέμου, το σκληρό,
απ’ τα κατάρτια ξεπροβάλαν τα μαλλιά σου,
κι είπα να έρθω να κλέψω την καρδιά σου,
κι είπα να έρθω αγάπη να σε βρω.
Θαρρείς και παίρνει η μοίρα το τιμόνι,
για να σε βγάλει ξανά στο γυρισμό,
μια τέτοια νύχτα που ο Χάρος δε ζυγώνει,
ζωή ανθίζει σε τέτοιο χαλασμό,
Και μες στο σφύριγμα, του ανέμου, το σκληρό,
απ’ τα κατάρτια ξεπροβάλαν τα μαλλιά σου,
κι είπα να έρθω να κλέψω την καρδιά σου,
κι είπα να έρθω αγάπη να σε βρω,
κι είπα να έρθω να κλέψω την καρδιά σου,
κι είπα να έρθω αγάπη να σε βρω.
