Ποιος είσαι εσύ σε ξέχασα
καθρέφτη καθρεφτάκι του ουρανού,
ήμουν παιδί δε γέρασα
μα πέρασε ο καιρός και είμαι αλλού.
Κι είπα να ζήσω τη γιορτή κόσμου
κι είπα να πάω μακριά.
Η θάλασσα που σου ‘μοιαζε
στέγνωσε στην πέτρα σαν βροχή,
στεριά στεγνή στερνή φωνή
φώναξε στο θάνατο ν’ αργεί.
Κι είπα να ζήσω τη γιορτή κόσμου
κι είπα να πάω μακριά.
Κι είπα στον ήλιο τη ζωή σου δώσ’ μου
και μου δώσε φωτιά
