Γιατί την πόρτα μου χτυπάς με αγωνία
από το θύμα που βασάνιζες τι θες.
Κι αν σου ‘χα κάποτε μεγάλη αδυναμία
ο χρόνος κλείνει και τις πιο βαθιές πληγές.
Να φύγεις τώρα δεν υποφέρω
ούτε σε είδα, ούτε σε ξέρω.
Είσαι κάποια που κάποτε
μια ψυχή τυραννούσες,
είσαι κάποια που κάποτε
μια σταλιά δεν πονούσες.
Είσαι κάποια που κάποτε
είχες μαύρη καρδιά,
τώρα κλαις στο κατώφλι μου
μα σε ξέχασα πια.
Για μένα πια είσαι ένας εφιάλτης
που δεν μπορείς να με ταράξεις πια ξανά.
Είσαι ένα στίγμα που το έσβησε ο χάρτης
κι άλλη αγάπη την καρδιά μου κυβερνά.
Να φύγεις τώρα δεν υποφέρω
ούτε σε είδα, ούτε σε ξέρω.
Είσαι κάποια που κάποτε
μια ψυχή τυραννούσες,
είσαι κάποια που κάποτε
μια σταλιά δεν πονούσες.
Είσαι κάποια που κάποτε
είχες μαύρη καρδιά,
τώρα κλαις στο κατώφλι μου
μα σε ξέχασα πια.
