Κάποιες αφόρητες στιγμές
θέλω να βάλω τις φωνές καθώς μ’ εκνευρίζεις.
Μα σαν με παίρνεις αγκαλιά
και με γεμίζεις με φιλιά τον κόσμο μου χαρίζεις.
Είσ’ ο δυνάστης μου και η λατρεία μου
η καταδίκη μου κι η σωτηρία μου.
Οι αντιθέσεις σου πολλές
μ’ αυτές σου τις μεταβολές σε δίλημμα με φέρνεις.
Πότε με πας στον ουρανό
πότε σε βάθος σκοτεινό εσύ με παρασέρνεις.
Είσ’ ο δυνάστης μου και η λατρεία μου
η καταδίκη μου κι η σωτηρία μου
