Έρημος δρόμος ξεκινά
στου χωρισμού την άκρη
ξέρω πως δε θα ‘ρθεις ξανά
μα δεν κυλά το δάκρυ.
Ξέρω πως δε θα ‘ρθεις ξανά
άλλη φορά δε θα σε δω
όμως για μένα είσ’ εδώ
είσαι παντού και πουθενά.
Όσο η καρδιά σου κι αν ξεχνά
εγώ πεθαίνω ακόμα
εγώ θα ζω στα σκοτεινά
χωρίς ψυχή και σώμα.
Είσ’ ένα αγκάθι στην καρδιά
και μια σταγόνα αίμα
μια πίκρα μέσα στη βραδιά
μι’ αλήθεια κι ένα ψέμα.
Τα βήματα σου ζωντανά
στο χώμα το βρεγμένο
ξέρω πως δε θα ‘ρθεις ξανά
μα εγώ σε περιμένω.
