Όσο να κλάψω τώρα ποιος με συγχωρεί
και κάθε πόρτα που χτυπώ είναι κλειστή
κι εσύ που με αγάπησες
κι εσύ κακία κράτησες.
Έκανα λάθος, έκανα λάθος
μα τώρα πια είναι αργά
είναι αργά.
Στην απελπισιά μου επάνω
τίποτα δεν κράτησα
ζήτησα να σε ξεχάσω
μα σε λάσπη πάτησα.
Να μην ξεχάσεις ότι φταίξαμε κι οι δυο
για αυτό δεν πρέπει τόσο να τιμωρηθώ
εσύ που με αγάπαγες
αν ήθελες με κράταγες.
Έκανα λάθος, έκανα λάθος
μα τώρα πια είναι αργά
είναι αργά.
Στην απελπισιά μου επάνω
τίποτα δεν κράτησα
ζήτησα να σε ξεχάσω
μα σε λάσπη πάτησα.
