Εκείνο που ζήτησα από τη ζωή
μου το `δωσε
ίσως και δίχως να το θέλει.
Εκείνο που της ζήτησα
το πήρα σαν ψωμί μέσ’ απ’ τα δόντια της.
Γι’ αυτό σαν βλέπω λίγο εσύ να μου μακραίνεις,
λίγο πως πας να κουραστείς,
πως μένεις πίσω απ’ τα βήματά μου,
είμαι έτοιμος να βγάλω μια φωνή.
Βοήθεια!
