Φύτεψα μια ελιά
η ομορφιά της μου κόβει τη λαλιά
Μα ξέρω πως μ’ ακούς
δικά μου είναι τα λόγια της ηχούς
Τον ήλιο
μέσα μου κρύβω
Ανθίζω
κάτω απ’ το γκρίζο
και ελπίζω
σε μια αγκαλιά μόνο ελπίζω
Μάτια διαδρομές
Του ανέμου χελιδονογραμμές
Για δυο μικρές στιγμές
θα γινόμουν στα χέρια σου εκκρεμές
Νοτιά μου
γνωστή ξενιτιά μου
Η δύση
Τον πόνο θα σβήσει
απέχω δυο πιθαμές
απ’ τη βρύση
Τ’ όνειρο σπάει το κύμα
Και του νερού το σχήμα
παίρνει ζωή
Πάμε δωσ’ μου το χέρι
όπου φυσάει το αγέρι
ειν’ η ζωή
Για δυο μικρές στιγμές
θα γινόμουν στα χέρια σου εκκρεμές
Η δύση
Τον πόνο θα σβήσει
θ’ απέχω δυο πιθαμές
απ’ τη βρύση
