Αν, στα όνειρά μου με ξυπνά
μια ενοχή από παλιά
Αν, κάθε φορά που αναζητώ
το πρόσωπό σου να ξαναδώ
Βάζω μπρος τη μηχανή
βγαίνω βόλτα στη βροχή
κι ο αέρας μου τρυπάει το κορμί
Έλα και μπες,
μέσα στις φλέβες μου ξανά
κόψε στα δύο τη φρικτή μου μοναξιά
Έλα σαν θάλασσα πλατιά
να μ’ αγκαλιάσεις ξαφνικά
και να χαθώ, μες στου κορμιού σου τα νερά
Τότε, τότε που ήμασταν μαζί
τα όνειρά σου ήταν δική μου προσευχή
Όταν, όταν φοβόμουν τις σκιές
γέμιζες φώτα τη σιωπή και μουσικές
Η ζωή είναι μικρή
και πολύτιμη η στιγμή
Όλα γύρω μου φωνάζουν σε καλούν.
