Μια παλιά φωτογραφία
που με είχες αγκαλιά,
Κυριακή στην παραλία
με τον ήλιο στα μαλλιά,
μου θυμίζει χίλια δυο,
την Καμάρα, το Ντεπό,
τα βυζαντινά σου μάτια
που ακόμα τ’ αγαπώ.
Έλα απόψε σαν Βαρδάρης
σ’ άλλους κόσμους πάλι να με πάρεις,
έλα απόψε σαν καρντάσης
να χορέψεις, να με ξελογιάσεις,
ν’ αμαρτήσεις και ν’ αγιάσεις
κι ό,τι άλλο θες, κι ό,τι άλλο θες, κι ό,τι άλλο.
Στα Λαδάδικα τις νύχτες
να σε πίνω σαν πιοτό
με τους πόθους, τους ξενύχτες
στης καρδιάς την κιβωτό.
Μαγεμένη και τρελή
στο δικό σου το φιλί
να `μαι εγώ η Σαλονίκη
κι Αη Δημήτρης μου εσύ.
