Τα πρώτα χρόνια τα όνειρά μου ήταν φτιαγμένα από σύννεφα
τώρα γίνανε μαδέρια γίναν σίδερα
και σ’ έναν άτυχο ρυθμό εγκλωβίζουν ότι κάνω κι ότι πω
Κι όλο εσύ μου λες σταμάτα εδώ λιγάκι όμορφα
εδώ οι μέρες ανατέλλουν ήσυχα
κι οι νύχτες μου χαμογελούν
μοιράζουν φως σε όσους μάταια ξενυχτούν
Κι εγώ σου λέω Ελένη, τόσα χρόνια εγκλωβισμένη
στο ίδιο όνειρο κρυμμένη
αν δεν είσαι ευτυχισμένη πάμε πάλι απ’ την αρχή
Γι’ αυτό σου λέω Ελένη η ζωή μας περιμένει
στη γωνία οπλισμένη
κι αν δε βγούμε κερδισμένοι
ας μη βγούμε ζωντανοί
Με κρύο υδράργυρο απ’ το χέρι του Θεού κοινώνησα
και σαν τη σκέψη μου ατρόφησα
γιατί δεν άντεχα να ζω χωρίς να έχω ότι θέλω κι αγαπώ
Μα εγώ είμαι πάντα ένα βήμα πίσω απ’ τη μεγάλη των άλλων ζωή
μη σε τρομάζει αν τραγουδάω πλάτη στη σκηνή
όλο το βιός μου δυο τσιγάρα και μια γέρικη σκουριάρα μηχανή
Κι εγώ σου λέω Ελένη, τόσα χρόνια εγκλωβισμένη
στο ίδιο όνειρο κρυμμένη
αν δεν είσαι ευτυχισμένη πάμε πάλι απ’ την αρχή
Γι’ αυτό σου λέω Ελένη η ζωή μας περιμένει
στη γωνία οπλισμένη
κι αν δε βγούμε κερδισμένοι
ας μη βγούμε ζωντανοί
