Τώρα που οι πόλεις δε σηκώνουν άλλα αγάλματα
Τώρα που οι μήνες είναι τόσο στριμωγμένοι
Τώρα ποιανού η ελευθερία κάνει άλματα
Σαν βγούνε οι άλλοι σπίτι εκείνος μένει
Δε θα τον πιάσει πουθενά αυτόν η κάμερα
Όσοι τραβούν τον κόσμο αυτοί είναι εκτεθειμένοι
Τώρα ποιανού η φαντασία κάνει άλματα
Σαν βγούνε οι άλλοι σπίτι εκείνος μένει
Όσο θα `χει η άσπρη τέντα μια σκιά
Κι άλλη μια κρυφή γωνιά στα καφενεία
Σε μονό κρεβάτι κάθε μια βράδια
Κάτι πάντα θα αγαπάει την κοινωνία
