Ένα κομματάκι σπάγκο
που δεν κάνει ένα φράγκο,
δέκα χάντρες μου θυμίζουν
πίκρες που με βασανίζουν,
πίκρες που με βασανίζουν
και καημούς που μας χωρίζουν.
Όταν ήμαστε οι δυο μας
ήτανε ο σύντροφός μας
κι άκουγε τα μυστικά μας
και τα ερωτόλογά μας,
και τα ερωτόλογά μας
και τους χτύπους της καρδιάς μας.
Τώρα σαν φωτιά στο χέρι,
κάθε χάντρα και μαχαίρι,
μου ματώνει την καρδιά μου,
αχ! και να ‘σουνα κοντά μου,
αχ! και να ‘σουνα κοντά μου
να `διωχνες τη συμφορά μου.
