Πήγα παντού, γύρισα τον κόσμο
με το νου και με τα πόδια
Δύση και Ανατολή,
πέρασα τη θολή γραμμή
Χάθηκα μόνος, χάθηκα στον κόσμο
στην βοή, στην ησυχία
Μίλησα με τους ανέμους
Που θα βρω την ευτυχία
Όπου κι αν πας, όπου κι αν πας
Ένα μικρό παιδί σ’ ακολουθάει
Το χαμένο του δίκιο ζητάει
Κλαίει, γελάει
Μοναχό του παραμιλάει
Ο καιρός περνάει
μα η ψυχή ποτέ δε γερνάει
Σε πυκνά παρθένα δάση,
σε απάτητα μονοπάτια
έψαξα το θησαυρό μου,
της ψυχής μου τα διαμάντια
Στάθηκα σε σταυροδρόμια,
αερικά με μαστιγώσαν
Έφτασα ως της γης την άκρη
μα απάντηση δε μου `δώσαν
