Ένα πουλί στην ποταμιά
δεν φτεροκοπάει δεν τραγουδάει
Κουρνιάζει σε μια καλαμιά
κι όλο τις φτερούγες του μαδάει
Μόνο σαν πέφτει δειλινό
πάνω απ’ τους φαντάρους φτερουγίζει
Άχ το πουλάκι τ’ ορφανό
σάμπως να ’ναι άνθρωπος δακρύζει
Άχ το πουλί που δεν λαλεί
είναι η μάνα του η πικραμένη
που μέρα νύχτα στο σκαλί
το μικρό μου αδέρφι περιμένει
Μάνα δεν έχει γυρισμό
το ‘βαλεν ο Χάροντας σημάδι
Μην πλύνεις του πουκάμισο
μη του στρώσεις για να `ρθει το βράδυ
