Νύχτωσαν όλα μ’ ένα γεια
τα πάντα ήσουν τελικά
δεν έχω άμυνα στον πόνο και στο κλάμα.
Μ’ αποχαιρέτησες κι όρκους αθέτησες
που σου χρεώνουνε πια το δικό μου δράμα.
Ένα τσιγάρο κι ένα ποτήρι
κι η μοναξιά μου να σου κάνει το χατίρι
κι ένα μαχαίρι που περιμένει
να το καρφώσεις στην καρδιά μου που πεθαίνει.
Νύχτωσαν όλα στη στιγμή
το `χουν αυτό οι χωρισμοί
και δε θα κρίνω τώρα τι ν’ αποφασίσουν.
Κι αν μόνος έμεινα αγάπη έγινα
να λιώνω μέσα μου απ’ την ανάμνηση σου.
Ένα τσιγάρο κι ένα ποτήρι
κι η μοναξιά μου να σου κάνει το χατίρι
κι ένα μαχαίρι που περιμένει
να το καρφώσεις στην καρδιά μου που πεθαίνει.
