Ένας άπονος αέρας
μ’ έχει φέρει ως εδώ
και στο γύρισμα της μέρας
είπα να σε ξαναδώ
Μου ‘πες κάποτε μια λέξη
όταν ζούσα μοναχός
κι ήτανε σαν να ‘χε βρέξει
δύο μερόνυχτα ο θεός
Όλη νύχτα η βρύση στάζει
φλέβα που έχει πια κοπεί
σαν βροχή και σαν μαράζι
σε μια τσίγκινη σκεπή
