Όταν θα μπούνε σ’ άλλους δρόμους τα φεγγάρια
του φθινοπώρου μόλις πέσουν οι βροχές
εγώ θα βγάλω τη μορφή σου απ’ τα συρτάρια,
εσύ θα γίνεις το κορίτσι με τα μαύρα
μαζί να πάμε σ’ άλλες εποχές.
Κι ένας πλανόδιος φωτογράφος
με φόντο έρημες πλατείες
θα βγάζει και θα μας μοιράζει
το γέλιο σου φωτογραφίες.
Όταν οι νύχτες του χειμώνα μεγαλώσουν
θα σε τραβήξω απ’ του θανάτου τη σκιά,
όλα τα ψέματα που είπες θα τελειώσουν,
μονάχα κάτι αναμνήσεις θα μας σώσουν
σαν μπούμε στου Τοξότη την τροχιά.
