Για θυμήσου την αρχή
πόσο σε ήθελα, πόσο με ήθελες.
Όνειρα κάναμε σπίτι να βρούμε,
μαζί να μείνουμε να κοιμηθούμε.
Και σπίτι βρήκαμε
και το νοικιάσαμε,
μα την αγάπη μας στο δρόμο την ξεχάσαμε.
Κι όσο κι αν θέλαμε μαζί να ζήσουμε,
τώρα παλεύουμε κι οι δυο να χωρίσουμε.
Σπίτι βρήκαμε
και το νοικιάσαμε,
μα την αγάπη μας στο δρόμο την ξεχάσαμε.
Κι αφού κανένας μας το σπίτι δε χρειάζεται,
αυτό το σπίτι τώρα πια ενοικιάζεται.
Κι αν οι επόμενοι θ’ ακούν θορύβους,
θα ’ναι τα γέλια μας τις Κυριακές.
Κι αν πάλι έχει ησυχία όταν θα μπούνε,
θα είναι εκείνες οι αμίλητες βραδιές.
Στις βιτρίνες αγκαλιά μαζί κολλούσαμε
και ξενυχτούσαμε.
Πράγματα θέλαμε να αποκτήσουμε
και τα κενά του έρωτά μας να γεμίσουμε.
Και σπίτι βρήκαμε
και το νοικιάσαμε,
μα την αγάπη μας στο δρόμο την ξεχάσαμε.
Κι όσο κι αν θέλαμε μαζί να ζήσουμε,
τώρα παλεύουμε κι οι δυο να χωρίσουμε.
Σπίτι βρήκαμε
και το νοικιάσαμε,
μα την αγάπη μας στο δρόμο την ξεχάσαμε.
Κι αφού κανένας μας το σπίτι δε χρειάζεται,
αυτό το σπίτι τώρα πια ενοικιάζεται.
Κι αν οι επόμενοι θ’ ακούν θορύβους,
θα ’ναι τα γέλια μας τις Κυριακές.
Κι αν πάλι έχει ησυχία όταν θα μπούνε,
θα είναι εκείνες οι αμίλητες βραδιές.
