’ έναν κόσμο γυάλινο κι αποστειρωμένο
ήσυχα τις μέρες μου περνώ
πάνε χρόνια που έπαψα να σε περιμένω
πάνε χρόνια που για σένα ζω
Σε παράδεισους ανθίζω
και σε θερμοκήπια
ονειρεύομαι κι ελπίζω
και πεθαίνω ήπια
Σε παράδεισους ανθίζω
και σε θερμοκήπια
ονειρεύομαι κι ελπίζω
και πεθαίνω ήπια
Όταν σε συνάντησα άρχιζεν ο Μάης
φόραγες λουλούδια γιορτινά
έκοψα απ’ το στήθος σου ένα εντελβάις
και δε σε συνάντησα ξανά
Σε παράδεισους ανθίζω
και σε θερμοκήπια
ονειρεύομαι κι ελπίζω
και πεθαίνω ήπια
Σε παράδεισους ανθίζω
και σε θερμοκήπια
ονειρεύομαι κι ελπίζω
και πεθαίνω ήπια
