Κύριε πόλισμαν μπαρντόν
που τα ήπια κι είμαι γκον
αλλά μέσα μου πολύ βαθιά πονάω,
τύφλα έγινα που λες
γιατί μου ‘φυγε προχθές
η γυναίκα που τρελά την αγαπάω.
Άφησέ με δυο τραγούδια να της πω,
κύριε πόλισμαν, μυαλά μήπως κι αλλάξει,
και μετά χωρίς μιλιά σ’ ακολουθώ
για το τμήμα σου “επί διαταράξει”.
Κι αν δεν έρθει ως το πρωί
στο φτωχό μας το τσαρδί,
κύριε πόλισμαν, το βράδυ θα μεθύσω,
και μετά θα `ρθω εδώ,
δυο τραγούδια να της πω,
δηλαδή και πάλι θα παρανομήσω.
Άφησέ με δυο τραγούδια να της πω,
κύριε πόλισμαν, μυαλά μήπως κι αλλάξει,
και μετά χωρίς μιλιά σ’ ακολουθώ
για το τμήμα σου “επί διαταράξει”.
