Η χαρά μου ανήκει στην ελπίδα
κι ο θάνατος στην ιστορία.
Εσύ μισοσκόταδη αρμενίζεις τύραννος.
Κάτσε ν’ ακούσεις τη θάλασσα:
Τύμπανα άστρων αλαλάζουν μυστικά
και φύκια κοσμικά αντιλαλούν παλιούς ανέμους.
Ανάμεσα στα όστρακα παφλάζει η καρδιά μου.
Η ψυχή μου πονάει στα τραγούδια
το σώμα μου στην ομορφιά σου.
Εσύ μισοσκόταδη αρμενίζεις τύραννος.
Μάθε ν’ ακούς το θάνατο:
Μέτρησε πάθη που ξοδεύουν την καρδιά
και κύματα κρυφά που θ’ αρνηθούν καλά φεγγάρια.
Ανάμεσα στα όνειρα σπαράζει η ζωή μας.
