Μικρό φιλί που γύρισε να βρει το ίδιο στόμα,
στόμα που πρωτοφίλησε και το θυμάται ακόμα
και με την ίδια ταραχή, την ίδια ανατριχίλα
τι είναι τέλος και αρχή, σωστό και κατρακύλα.
Τα φιλιά και οι ανέμοι
τα κορμιά γνωρίζουνε
κι η ψυχή τους πάλι τρέμει
σαν ξαναγυρίζουνε.
Παλιός καημός φτερούγισε πάλι στα ίδια στήθια
τον πόνο του τραγούδησε, το ψέμα, την αλήθεια
φλόγα που τρέμει στο κερί και πίνει το φιλί σου
ανάσα μου κι αναπνοή απ’ την αναπνοή σου.
Τα φιλιά και οι ανέμοι
τα κορμιά γνωρίζουνε
κι η ψυχή τους πάλι τρέμει
σαν ξαναγυρίζουνε.
