Έρωτά μου μην ακούς τι λέω
ύμνους, απειλές και παρακάλια,
γέλα αν το θέλεις όσο κλαίω
πίνε εσύ κι ας γίνω εγώ πιο χάλια.
Μείνε έρωτα σκληρός σαν το ατσάλι
μη σκεφτείς ποτέ ελεημοσύνη,
σαν να `σαι θάνατος π’ ανοίγει την αγκάλη
πάλι θα σου χρωστώ ευγνωμοσύνη.
Χρέωσέ με, προχώρα τη δουλειά σου
ξέρω τώρα πια αυτό που είσαι,
είμαι μια δικιά σου, χάρισμά σου
φύγε αν θες ψυχή μου, κάβους λύσε.
Μείνε έρωτα σκληρός σαν το ατσάλι
μη σκεφτείς ποτέ ελεημοσύνη,
σαν να `σαι θάνατος π’ ανοίγει την αγκάλη
πάλι θα σου χρωστώ ευγνωμοσύνη.
