Φεγγάρι μου θαλασσινό
κορίτσι του Ιούλη
στης νύχτας το πεζούλι
κοιμόσουνα γυμνό.
Και μ’ έδεναν στο σώμα σου
τα τρυφερά σου χέρια
και σμίγανε τ’ αστέρια
με τον ωκεανό.
Φεγγάρι μου θαλασσινό
χαρά που `χει πετάξει
σα ρούχο από μετάξι
το σώμα σου φορώ
Το σώμα που μου έμαθε
ως της ψυχής τα βάθη
όσα δε μου `χαν μάθει
το φως και τ’ όνειρο.
