Είδα όνειρα μεγάλα να γκρεμίζονται
Και ανθρώπινα καράβια να βυθίζονται
Είδα σαν φωτιές να σβήνουν τα χαμόγελα
Και καρδιές τη γη να χάνουν σ’ ένα απόγευμα
Και μετά με τη ζωή μου έκανα λογαριασμό
Κι είδα με τη δύναμή σου ότι όλα τα μπορώ
Έρχομαι και σ’ αγκαλιάζω μ’ ένα πρόσχημα
Και φωτίζεται ο κόσμος, παίρνει νόημα
Έρχομαι και σ’ αγκαλιάζω, αχ αστέρι μου
Είναι η αναπνοή σου καλοκαίρι μου
Έρχομαι και σ’ αγκαλιάζω μ’ ένα πρόσχημα
Και φωτίζεται ο κόσμος, παίρνει νόημα
Έρχομαι και σ’ αγκαλιάζω, αχ αστέρι μου
Είναι η αναπνοή σου καλοκαίρι μου
Είδα θύελλες με σπίτια ν’ αγκαλιάζονται
Της ζωής μεγάλοι κήποι να ρημάζονται
Είδα τρένα που δεν είχαν άλλες πια γραμμές
Να’ ναι θάλασσες το δάκρυ σε ματιές στεγνές
Και μετά με τη ζωή μου έκανα λογαριασμό
Κι είδα με τη δύναμή σου ότι όλα τα μπορώ
