Ποιος να μιλήσει,
ποιος να με κάνει να ξεχάσω;
Αυτή τη λάμψη από τα μάτια σου να χάσω,
να μην ξαναδώ;
Ποιος να με πείσει,
να προσπαθήσω άλλη μια φορά να αλλάξω;
Να κάνω πάλι τα ίδια λάθη για να μάθω,
να μην αγαπώ
Εσένα που ζητάω τόσο
και περιμένω ανά πάσα στιγμή
Εσένα που έψαχνα να σε προδώσω
με κάποια που μοιάζει μα δεν είσαι εσύ
Εσένα που λατρεύω τόσο
που την καρδιά μου, κρατάς μοναχή
Εσένα που πάλευα να σε «σκοτώσω»
μου σώζεις ξανά τη ζωή, τη ζωή
Κυλάς στις φλέβες,
είναι σα να ‘σαι και παντού και πουθενά
Είσαι μια ξένη που γνωρίζω πια καλά
μα δεν συζητώ
Θα μ’ αγκαλιάσεις
και σαν τον ήλιο που ανατέλλει εγώ θα ανθίσω
Κι όσα κατάφερα με κόπους να αποκτήσω
να δω στο κενό
Για ‘σένα που ζητάω τόσο
και περιμένω ανά πάσα στιγμή
Εσένα που έψαχνα να σε προδώσω
με κάποια που μοιάζει μα δεν είσαι εσύ
Εσένα που λατρεύω τόσο
που την καρδιά μου, κρατάς μοναχή
Εσένα που πάλευα να σε «σκοτώσω»
μου σώζεις ξανά τη ζωή, τη ζωή
