Δε σου χρεώνω τις αγωνίες μου
ούτε τους φόβους μου αν μ’ αγαπάς
τις ανασφάλειες, τις αϋπνίες μου
για να σε βλέπω να μου γελάς.
Εσύ δεν ήσουνα για τα μεγάλα
γιατί γεννήθηκες για τα μικρά,
πάντα πνιγόσουνα σε μια ψιχάλα
κι εγώ κινδύνευα στα ανοιχτά.
Δε σου χρεώνω τη μοναξιά μου,
θα το παλέψω, θα κρατηθώ,
μόνος ανέβηκα το Γολγοθά μου,
και πάλι μόνος μου θ’ αναστηθώ.
Εσύ δεν ήσουνα για τα μεγάλα
γιατί γεννήθηκες για τα μικρά,
πάντα πνιγόσουνα σε μια ψιχάλα
κι εγώ κινδύνευα στα ανοιχτά.
