Ο δρόμος στένεψε και δύο δε χωράνε
η νύχτα πέφτει να σκεπάσει το φιλί
κοιτώ τα μάτια σου που πια δε μου μιλάνε
τα σχέδιά μας που δε κράτησαν πολύ
Έτσι είναι η αγάπη τελειώνει το πρωί
μα αφήνει πάντα κάτι να ομορφαίνει τη ζωή
Έτσι είναι η αγάπη φεύγει μόνη το πρωί
πριν μπει το κασκόλ στην πλάτη
και τα λάθη συγχωρεί
Μέσα στο πέλαγος τα κύματα ξυπνάνε
και οι στιγμές μας δύο βλέμματα κενά
γι’ αλλού κινήσανε τα σώματα να πάνε
μα αυτά σταμάτησαν στου δρόμου τα στενά
