Πάει τέσσερις η ώρα
χαμηλώσανε τα φώτα
Κι εγώ δε μιλώ
πίνω ένα ποτό
Ένας μπάρμαν με κοιτάει
και τι έχω με ρωτάει
Μα τι να του πω
βάλε ένα διπλό
Κέρνα και για σένα ένα
κι έλα έξω να τα πιούμε
Βάλε χαμηλά ν’ ακούμε
κάτι από τα παλιά
Από κείνα που μιλάνε
γι’ αγάπες που πονάνε
Και στα στήθια σε τρυπάνε
σαν τη μαχαιριά
Έτσι είναι οι αγάπες
όσες μας πονούν
Φεύγουνε σαν τους πελάτες
όταν βαρεθούν
Και σ’ αφήνουνε να λιώνεις
μια ζωή να τους πληρώνεις
τους λογαριασμούς
Μέσα στο ποτήρι στάζει
ένα δάκρυ και αλλάζει
Χρώμα το πιοτό
γίνεται θολό
Και φωνάζει η καρδιά μου
τα επόμενα δικά μου
Κέρνα το καημό
και το χωρισμό
Κέρνα και για σένα ένα
κι έλα έξω να τα πιούμε
Βάλε χαμηλά ν’ ακούμε
κάτι από τα παλιά
Από κείνα που μιλάνε
για αγάπες που πονάνε
Και στα στήθια σε τρυπάνε
σαν τη μαχαιριά
Έτσι είναι οι αγάπες
όσες μας πονούν
Φεύγουνε σαν τους πελάτες
όταν βαρεθούν
Και σ’ αφήνουνε να λιώνεις
μια ζωή να τους πληρώνεις
τους λογαριασμούς
