Όταν γεννήθηκες οι μοίρες σου γίνανε φίλες σου
πάνω απ’ την κούνια σου σαν σκιές
σου δίναν πάντα τις καλύτερες ευχές
ναι ήταν κάπως προφητικές
Πλανήτες κι άστρα συνωμοτήσαν
δρόμους δίχως φως που σου φωτίσαν
μέσα στις παλάμες σου τη τύχη σου γράψανε
μέλλον κατά κάποιο τρόπο σου φτιάξανε
Όμως πατρίδες πάντα άλλαζες ποτέ δεν άραζες
μοναχικές πορείες της καρδιάς χάραζες
άραγε της μητέρας σου την αγκαλιά
πες μου αν τη νιώθεις έστω αμυδρά
Τη μοναξιά σου πάλι προκαλείς
γιατί έτσι έχεις συνηθίσει πλέον να ζεις
περιπλανήθηκες στη μοναξιά που φέρνει μόνο παγωνιά
μα δεν εγκλωβίστηκες σε καμία γωνιά
Εγώ μεγάλωσα με χώματα πάνω στα γόνατα
τα πήρες όλα απ’ την αρχή ένα ταξίδι μουσική
εγώ κολύμπησα σε θάλασσες σκοτεινές βαθιές
ένα ταξίδι δίχως όρους ψάχνει για συνοδοιπόρους
Εγώ τα όνειρα που έκανα ποτέ δεν έφτανα
τα μάτια σου γεμάτες νύχτες
και στης ψυχής μου τις κρυφές γωνιές μόνος μου έκλαιγα
γεμάτες φίλους και αλήτες
Άφησες πίσω σου το χτες περασμένες εποχές
κι ίσως κάποιες ενοχές
πρόωρα προχώρησες σε άλλους δρόμους
με τα τριάντα σου στους ώμους
Γράφεις για τις πίκρες και τους καημούς
δε ψάχνεις πια για συνδυασμούς
τη μοίρα σου να ξεκλειδώσεις
και καμιά απάντηση ποτέ σου να μη δώσεις
Έτσι μεγάλωσα έτσι μεγάλωσα
έτσι μεγάλωσα έτσι μεγάλωσα
τη ζωή μου χάλασα έτσι μεγάλωσα
έτσι μεγάλωσα έτσι μεγάλωσα
Εγώ μεγάλωσα με χώματα πάνω στα γόνατα
εγώ κολύμπησα σε θάλασσες σκοτεινές βαθιές
έτσι μεγάλωσα
