Έχε το νου σου μάτια μου παραφυλούν βοριάδες
έχε το νου σου μάτια μου κλείσε τις χαραμάδες
Χτίσε μου πάλι μια αγκαλιά και κρύψε το κορμί μου
κι από τα δώρα διάλεξε και πάρε την ψυχή μου
Που πάει, θα `ρθει η άνοιξη
καλή κυρά κι αφέντρα
ν’ ανθίσει τα δυο χέρια μου
σαν τα κλαδιά στα δέντρα
Θα σου κουρσέψω τη ματιά
και θα την κάνω χάντρα
να την κρεμάσω φυλαχτό
στου έρωτα τη μάντρα
Μα ζήλεψε κι ο άνεμος λυγάει τα κυπαρίσσια
μα μόνο εμένανε όπως θες να του το πεις στα ίσια
Φουρτούνιασε κι η θάλασσα παλεύει τα καράβια
μα εγώ για πάντα άραξα μες στα δικά σου χάδια
