Καυτό μεθύσι με λάθος κρίση
φωτιές, μαστίχες,
ζαριές και τύχες στην προκυμαία.
Το μάτι δάκρυ, θάλασσα άκρη
σαν πρωτοβρόχι
χαράς που το `χει μες στον Περαία.
Φεγγάρια ναυτικά, ντυμένα στα λευκά
ανεμοπέραστα.
Κορμιά νεροσυρμές, στ’ Αυγούστου τις μισές
έλα και κέρασ’ τα.
Ξένη σημαία, σκλαβιά παρέα
με μια γοργόνα,
ποιος ζει ακόμα μες στον αιώνα.
Κι όποιος σαλπάρει κι ότι κι αν πάρει
φωτιά θα αφήσει,
σαν θα γυρίσει για το χειμώνα.
Φεγγάρια ναυτικά, ντυμένα στα λευκά
ανεμοπέραστα.
Κορμιά νεροσυρμές, στ’ Αυγούστου τις μισές
έλα και κέρασ’ τα.
