Στη χώρα του απροσδιόριστου
Στο χρόνο ζω του Αόριστου,
Του αόρατου και του άοσμου
Παραπατώντας στο χάος μου.
Αιχμάλωτος του ασυνάρτητου
Γυρεύω στίγμα στο χάρτη του
Με τοξικά και ηδύποτα
Τα θέλω όλα και τίποτα.
Λατρεύω τις αλυσίδες μου
Την ηδονή του επίδεσμου
Και τα φετίχ
Τις λεπίδες μου, ξέρω να προκαλώ…
Αντί να ψάχνω παυσίπονα
Στον έρωτά σου να τρύπωνα,
Με τον καθρέφτη του νάρκισσου
Να σε ξυπνήσω απ’ τη νάρκη σου
Στο βάθρο του ανεξιχνίαστου
Ηθοποιός της λαγνείας του,
Στο Κωμικό, στο Μακάβριο
Να βρω μαζί σου ένα αύριο
