Φεύγει το τρένο στο σταθμό
μακραίνει μες στο δείλι
δακρύζω και σε χαιρετώ
με τ’ άσπρο μου μαντίλι.
Το τρένο που σε πήρε μακριά
πάλι κοντά μου θα σε φέρει
στο χέρι μου θα φέρει μια βραδιά
το παγωμένο σου το χέρι.
Ντουμάνι μαύρος ο καπνός
κι η μηχανή σφυρίζει
είναι πικρός ο χωρισμός
και την καρδιά ραγίζει.
Το τρένο που σε πήρε μακριά
πάλι κοντά μου θα σε φέρει
στο χέρι μου θα φέρει μια βραδιά
το παγωμένο σου το χέρι.
